Projekt PFRON

Terapia mowy (logopedia)

Terapia logopedyczna obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się.

Oddziaływania te mają na celu:

  • korygowanie zaburzeń mowy;
  • usprawnienie motoryki aparatu artykulacyjnego;
  • usprawnienie funkcji pokarmowych;
  • wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej, oddechowej i fonacyjnej;
  • wzbogacenie zasobu słownictwa biernego i czynnego;
  • stworzenie możliwości porozumiewania się Beneficjentów ostatecznych, którzy nie są w stanie posługiwać się mową werbalną (komunikacja alternatywna).

Terapia logopedyczna rozumiana jest jako pełen rozwój kompetencji językowych i komunikacyjnych, a nie tylko jako korygowanie wad wymowy.
Terapeuta przeprowadza dokładną diagnozę w oparciu o dane z wywiadu, informacje z diagnozy innych specjalistów, obserwacji dziecka i metod (technik) logopedycznych.
Ponadto logopeda będzie wykorzystywał ćwiczenia oddechowe, jak również masaż Stecko i elementy Moralesa oraz integrację odruchów twarzy metodą Swietłany Masgutowej – jako wstępnej stymulacji narządów mowy do prawidłowego funkcjonowania, począwszy od funkcji pierwotnych dla mowy (gryzienie, połykanie).
Przy nauce mówienia wykorzystywane będą także naturalne etapy rozwoju mowy dziecka, których odwzorowaniem są etapy nauki czytania.
Wykorzystywana będzie również pedagogika zabawy – równoległość rozwoju zabawy i języka.

Metody stosowane w ramach terapii logopedycznej:

  • logopedyczne (ćwiczenia oddechowe, fonacyjne, artykulacyjne, słuchowe);
  • masaż logopedyczny wg dr E. Stecko;
  • elementy masażu C. Moralesa;
  • elementy symultaniczno – sekwencyjnej metody nauki czytania J. Cieszyńskiej;
  • elementy globalnej nauki czytania G. Domana;
  • elementy metody werbalno – tonalnej;
  • pedagogika zabawy;
  • terapia ręki (usprawnianie pracy ręki, ćwiczenia grafomotoryczne);
  • logorytmika (oddziaływanie na sferę słuchową, słuchowo – ruchową i ruchową);
  • komunikacja alternatywna i wspomagająca (piktogramy, program językowy MAKATON, przedmioty rzeczywiste, obrazek).

Metody dobierane są indywidualnie, zgodnie z potrzebami i możliwościami poznawczymi każdego Beneficjenta ostatecznego.